Czwartek XVIII tygodnia okresu zwykłego | Wspomnienie dowolne Św. Stefana Węgierskiego
Imieniny: Joachima, Nory, Stefana
Goleniów: Bodzęcin: nd: 10.30
Glewice: Nd. 12:00
Marszewo: Nd 9:00
Niewiadowo: Ndz.9:00
Piotr podszedł do Jezusa i zapytał: «Panie, ile razy mam przebaczyć, jeśli mój brat zawini względem mnie? Czy aż siedem razy?» Jezus mu odrzekł: «Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy. Dlatego podobne jest królestwo niebieskie do króla, który chciał rozliczyć się ze swymi sługami. Gdy zaczął się rozliczać, przyprowadzono mu jednego, który był mu winien dziesięć tysięcy talentów. Ponieważ nie miał z czego ich oddać, pan kazał sprzedać go razem z żoną, dziećmi i całym jego mieniem, aby tak dług odzyskać. Wtedy sługa upadł przed nim i prosił go: "Panie, okaż mi cierpliwość, a wszystko ci oddam". Pan ulitował się nad tym sługą, uwolnił go i dług mu darował. Lecz gdy sługa ów wyszedł, spotkał jednego ze współsług, który mu był winien sto denarów. Chwycił go i zaczął dusić, mówiąc: "Oddaj, coś winien!" Jego współsługa upadł przed nim i prosił go: "Okaż mi cierpliwość, a oddam tobie". On jednak nie chciał, lecz poszedł i wtrącił go do więzienia, dopóki nie odda długu. Współsłudzy jego widząc, co się działo, bardzo się zasmucili. Poszli i opowiedzieli swemu panu wszystko, co zaszło. Wtedy pan jego wezwał go przed siebie i rzekł mu: "Sługo niegodziwy! Darowałem ci cały ten dług, ponieważ mnie prosiłeś. Czyż więc i ty nie powinieneś był ulitować się nad swoim współsługą, jak ja ulitowałem się nad tobą?" I uniósłszy się gniewem, pan jego kazał wydać go katom, dopóki mu nie odda całego długu. Podobnie uczyni wam Ojciec mój niebieski, jeżeli każdy z was nie przebaczy z serca swemu bratu». Gdy Jezus dokończył tych mów, opuścił Galileę i przeniósł się w granice Judei za Jordan.
8:00 Msza św w intencji Mirosława
8:00 Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipisicing elit. Explicabo expedita rem amet inventore tempore asperiores debitis veniam nobis quae, eaque.
8:00 Msza św w intencji Mirosława
15 sierpnia (2018)
Wniebowzięcie Maryi jest spełnieniem obietnicy Pana Jezusa, Jej Syna, który powiedział: „idę przygotować wam miejsce, a gdy przyjdę powtórnie, zabiorę was do siebie”. Maryja jako pierwsza z ludzi doświadczyła spełnienia tej obietnicy. Świętując uroczystość Jej wniebowzięcia, wyznajemy naszą wiarę, że i my kiedyś dostąpimy takiego wyniesienia z duszą i ciałem w chwale nieba.
11 sierpnia (2018)
Pan Jezus wyraźnie mówi o sobie: Ja jestem chlebem żywym. Podczas każdej Mszy Świętej odkrywamy na nowo tę prawdę. Nie chodzi tylko o uznanie cudownej obecności Ciała Chrystusa w konsekrowanym chlebie, ale o to, by tym chlebem karmić się na co dzień, bo „kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki”.
4 sierpnia (2018)
Pan Jezus, dając głodnym ludziom chleb, jednocześnie wprowadza ich w tajemnicę chleba życia. On chce nam dać najlepszy pokarm: swoje Ciało wzmacniające nas na drodze do nieba. Jak najczęściej starajmy się rozbudzić w sobie pragnienie przyjmowania tego wyjątkowego pokarmu.
28 lipca (2018)
Pan Jezus zawsze dostrzega potrzeby tych, którzy do Niego przychodzą. Chojną ręką karmi głodnych, ale nakazuje uczniom pozbierać ułomki, aby nic się nie zmarnowało. Zachęca nas, abyśmy nie marnowali żywności, którą możemy dzielić się z głodnymi. Mamy wspólnie dbać o dobre wykorzystanie Bożych darów.
21 lipca (2018)
Pan Jezus przypomina swoim uczniom o obowiązku odpoczynku po pracy. Gdy jednak wielki tłum znowu gromadzi się przy nich, Jezus od razu zaczyna nauczać. Odpoczynek jest konieczny do nabrania sił do dalszej pracy. Pobyt na urlopie nie zwalnia nas nigdy od czynienia dobra, jeżeli tylko nadarza się ku temu sposobność.
7 lipca (2018)
Pan Jezus przyznaje się do swojej rodziny, do swojego pochodzenia, swojego miasta i chociaż nie jest dobrze rozumiany, to jednak nie wypiera się swoich ziemskich korzeni. Swojej historii nikt nie może zmienić, ale można jej nadać nowy, piękniejszy bieg. Uczmy się od Pana Jezusa, nie zapominając o tym, co było, i nie zrażając się przeciwnościami, budować własną drogę realizowania powołania do szczęścia przekraczającego ziemski wymiar.
