Okres Wielkiego Postu obfituje w nabożeństwa i praktyki religijne. Wtedy chętnie bierzemy udział w Drodze Krzyżowej, „Gorzkich Żalach”, rekolekcjach wielkopostnych. Jednak wszystkie te nabożeństwa mają jeden cel: prowadzą nas ku owocniejszemu przeżyciu uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego. Św. Paweł podkreśla: „Jeśli Chrystus nie zmartwychwstał, daremne jest nasze nauczanie, próżna jest także nasza wiara” (1 Kor 15, 24). Misterium paschalne, czyli tajemnica męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa to centrum całego roku liturgicznego. Dlatego właśnie nasza radość paschalna to jedno wielkie święto, które trwa 50 dni - od Niedzieli Wielkanocnej aż do uroczystości Zesłania Ducha Świętego. Ale czy rzeczywiście wtedy cieszymy się, że Pan zmartwychwstał? Wydaje się, że z każdym dniem okresu wielkanocnego rezurekcyjne dzwony biją coraz ciszej… W maju skupiamy się już raczej nie na tajemnicy zmartwychwstania, ale na Pierwszej Komunii św. i nabożeństwie majowym. To także ważne wydarzenia, ale w mszalnej liturgii tych dni ciągle rozbrzmiewa wielkanocne „alleluja!”.

Radosne przesłanie liturgii wielkanocnej wypełnia i przedłuża nabożeństwo Drogi Paschalnej, zwanej także Drogą Światła - Via Lucis. W latach 90. XX wieku o. Sabino Palumbieri, salezjanin rzymski, rozwinął myśl św. Pawła o spotkaniach Chrystusa Zmartwychwstałego z różnymi ludźmi i ułożył zestaw czternastu „stacji zmartwychwstania”. Te spotkania to pełna chrześcijańskiej nadziei kontynuacja Drogi Krzyżowej.