Poznajcie mniej lub bardziej znanych patronów dobrej śmierci i orędowników modlitwy za dusze czyśćcowe wraz z konkretnymi datami ich wspomnień liturgicznych.
Styczeń
Nawrócenie św. Pawła (25 stycznia). Apostoł, teolog, w świetle wiary zgłębiał tajemnicę śmierci. W Liście do Filipian Paweł pisze: „Dla mnie bowiem żyć to Chrystus, a umrzeć to zysk”. Co to znaczy? Dla św. Pawła jedynym życiem jest Chrystus, On jest jedynym sensem życia. Śmierć dla Pawła jest zyskiem, bo wie, że umierając złączy się ze swoim Panem i Zbawicielem - Jezusem. Dlatego też pisze w dalszej części listu: „Z dwóch stron doznaję nalegania: pragnę odejść, a być z Chrystusem, bo to o wiele lepsze, pozostawać zaś w ciele - to bardziej dla was konieczne”.
Luty
Św. Agata (5 lutego). Potężny Orędownik uhonorowany przez samego Boga łaską sprawowania opieki nad Maryją i dorastającym Jezusem. Oni byli obecni przy jego śmierci, towarzyszyli mu swoją modlitwą, stąd jest on obok Matki Bożej Bolesnej najważniejszym patronem dobrej śmierci.
Marzec
Św. Józef – Oblubieniec NMP (19 marca) - potężny Orędownik uhonorowany przez samego Boga łaską sprawowania opieki nad Maryją i dorastającym Jezusem. Oni byli obecni przy jego śmierci, towarzyszyli mu swoją modlitwą, stąd jest on obok Matki Bożej Bolesnej najważniejszym patronem dobrej śmierci.
Św. Dyzma - dobry Łotr (26 marca) - wyznał wiarę w Jezusa wisząc obok na swoim krzyżu i przyjmując go jako słuszną karę za swe winy i pokutę za grzechy. Poprosił o miłosierdzie i aktem łaski Jezus obiecał mu, że zaraz po śmierci wprowadzi go do raju. Przykład jego nawrócenia daje nadzieję, że można skutecznie prosić o Boże miłosierdzie nawet w ostatniej chwili życia. Jest patronem dobrej śmierci i skazanych na śmierć.
Kwiecień
Święty Rafał Barón Arnaiz (26 kwietnia) - urodził się 9 kwietnia 1911 roku w Burgos, w Hiszpanii, w katolickiej rodzinie. Po ukończeniu studiów architektonicznych wstąpił w 1934 roku do trapistów. Zmarł pobożnie, w opinii świętości, mając zaledwie 27 lat w opactwie San Isidoro de Dueňas w Palencji 26 kwietnia 1939 roku. Ostatnie słowa wypowiedziane przez św. Rafała brzmiały: „Zabierz mnie ode mnie samego i daj światu”. Treścią wszystkich jego poczynań było zawołanie „Tylko Bóg”. Podczas uroczystości beatyfikacyjnej Jan Paweł II podkreślił, że brat Rafał - w swoim krótkim, ale intensywnym życiu „zwłaszcza dla ludzi młodych stał się przykładem pełnej miłości i bezwarunkowej odpowiedzi na Boże wezwanie.
Maj
Św. Jan Nepomucen (21 maja) – ten męczennik, po torturowaniu przez króla Wacława IV został utopiony w Wełtawie. Wg relacji świadków zginął, ponieważ bronił przed królem tajemnicy spowiedzi królewskiej małżonki Zofii. Nie jest patronem dobrej śmierci, ale jest patronem szczerej spowiedzi, stąd powinniśmy się do niego modlić o tę jak bardzo potrzebną przed śmiercią łaskę.
Czerwiec
Św. Jan Chrzciciel (24 czerwca i 29 sierpnia). W Janie Chrzcicielu uderza jego świętość, życie pełne ascezy i pokuty, siła charakteru, bezkompromisowość. Był pierwszym świętym czczonym w całym Kościele. Sam Chrystus dał o nim świadectwo: „Między narodzonymi z niewiast nie powstał większy od Jana Chrzciciela”. Zginął z ręki Heroda, na prośbę Salome, córki żony swego brata, którą Herod wziął za swoją żonę, co prorok mu wypominał. Jako jedyny Święty ma przywilej obchodzenia w Kościele oprócz dnia jego śmierci także dzień narodzin (24 czerwca). Tak jak św. Dyzma także on jest patronem skazanych na śmierć i patronem dobrej śmierci.
Lipiec
Św. Benedykt z Nursji (11 lipca) – ojciec zachodniego monastycyzmu, założyciel rodziny zakonnej, która w wiekach średnich budowała cywilizację Europy na fundamencie Ewangelii i Reguły benedyktyńskich klasztorów, których w okresie świetności było ponad 20 tysięcy. Benedykt zmarł 21 marca 547r., kilka dni po śmierci swojej siostry św. Scholastyki, której duszę ujrzał w widzeniu, jak wznosiła się niczym gołębica wprost do nieba. Jest orędownikiem umierających. Medalik i krzyż benedyktyński jest sakramentalium, które zawierając egzorcyzm wspiera nas w walce ze złym duchem.
Św. Małgorzata z Antiochii (20 lipca) – dziewica i męczennica, czczona w Kościele jako jedna z 14 Wspomożycieli. Jej bohaterska śmierć za prześladowania Dioklecjana nadała rozgłos jej imieniu, które chętnie potem nadawano na chrzcie. Dziś mamy 11 świętych i 13 błogosławionych o tym imieniu. Jej kult szczególnie żywy był w średniowieczu. Jest patronką m.in. położnych, niewiast bezpłodnych i dobrej śmierci.
Św. Brygida Szwedzka (23 lipca) – szczęśliwa żona i matka ośmiorga dzieci, po śmierci męża oddała się całkowicie Chrystusowi w posłudze najuboższym i założonemu przez siebie żeńskiemu Zgromadzeniu Najśw. Zbawiciela (do dziś zwanemu siostrami brygidkami). Była mistyczką, spisywała przepowiednie dotyczące losów Kościoła i świata, które objawiał jej Chrystus. Napominała papieży i władców wzywając do wierności Chrystusowi i ostrzegając przed karami Bożymi. Wielokrotnie podejmowała wyczerpujące pielgrzymki do Rzymu, Santiago de Compostella, Ziemi Świętej, z której wróciwszy umarła z wyczerpania 23 lipca 1373r., w dniu, który sama przepowiedziała. Może dlatego właśnie jest patronką dobrej śmierci.
Św. Krzysztof (25 lipca) – „Niosący Chrystusa”, jak z Greki tłumaczy się jego imię, stał się Patronem podróżujących. Jest męczennikiem, którego cześć potwierdzają świadectwa historyczne już z połowy V wieku. Należy do grona 14 Wspomożycieli, czyli Świętych szczególnie skutecznego wstawiennictwa. Jest orędownikiem w śmiertelnych niebezpieczeństwach i pewnie przez to uznany też za patrona dobrej śmierci.
Św. Anna (26 lipca) – matka Maryi, żona Joachima. Anna jest patronką diecezji opolskiej, miast, m.in. Hanoveru, oraz kobiet rodzących, matek, wdów, położnic – nie ma kliniki leczenia bezpłodności, w której nie znalazłaby się choć jedna figurka św. Anny. To także opiekunka gospodyń domowych oraz patronka pragnących dobrej śmierci. Wraz z Joachimem są też patronami dziadków. Anna jest wzorem niewzruszonej ufności w Bożą wszechmoc.
Sierpień
Św. Filomena (11 sierpnia) – dziewica, męczennica, jedna z najwspanialszych cudotwórczyń. Pomimo wykreślenia jej wspomnienia z kalendarza liturgicznego (z powodu zbyt małej liczby wiarygodnych świadectw historycznych), nadal jest czczona i miłowana w Kościele na wszystkich kontynentach jako patronka we wszystkich niemal, a zwłaszcza trudnych sprawach (podobnie jak św. Rita i Juda Tadeusz)
Św. Bernard z Clairvaux (20 sierpnia) – święty zakonu cysterskiego, gorliwy czciciel NMP, charyzmatyczny opat klasztoru w Clairvaux, założył też 67 innych klasztorów cysterskich, wybitny kaznodzieja zwany „doktorem miodopłynnym”, swoim przykładem pociągał innych do wstąpienia w szeregi braci zakonnych, umiał połączyć życie czynne i aktywne z głęboką mistyką i kontemplacją spędzając długie godziny nocne na modlitwie. Zmarł w 1153 r. Orędownik wzywany w godzinie śmierci.
Wrzesień
Św. Mikołaj z Tolentino (10 września) – wyproszone przez niepłodnych rodziców w sanktuarium św. Mikołaja w Bari dziecko otrzymało to samo imię. W młodym wieku wstąpił do Augustianów w miasteczku Tolentino. Miał wielki dar zjednywania ludzi, nawet grzeszników, których potrafił skłonić do pracy nad sobą i nawrócenia. Ludzie pokładali nieograniczone zaufanie w jego modlitwie, zwłaszcza za dusze w czyśćcu cierpiące. Jest specyficznym patronem dobrej śmierci, bowiem szczególnie chętnie zwracają się do niego bliscy osób umierających.
Najśw. Maryja Panna – Matka Boża Bolesna (15 września). Obecna pod Krzyżem, trzymająca w objęciach martwe Ciało Syna (Pieta), współuczestniczka cierpień Chrystusa, oswojona z towarzyszeniem przy śmierci. Jako Jej przybrane dzieci prosimy, by towarzyszyła i przy naszym końcu. Wielu członków bractw i stowarzyszeń dobrej śmierci jako jedną z ważniejszych swych modlitw praktykuje Koronkę do Siedmiu Boleści Matki Bożej.
Św. Michał Archanioł (29 września). Książę i wódz wojsk anielskich toczący odwieczną i zwycięską walkę ze smokiem, czyli szatanem, który zwłaszcza w ostatnich chwilach życia człowieka stara się przechwycić jego duszę, aby zatracić ją w piekle. Dlatego św. Archanioł Michał jako orędownik dobrej śmierci jest przyzywany zwłaszcza w chwili konania, gdy człowiek może być kuszony do grzechu rozpaczy. To on także nawiedza pokutujące w czyśćcu dusze, aby je pocieszać, a te które zakończyły pokutę, przeprowadza do nieba i przedstawia Bogu.
Październik
Św. Anioł Stróż (2 października) – każdy z nas otrzymał od Boga szczególną pomoc i opiekę w postaci osobistego Anioła Stróża. Wśród rozmaitych jego zadań, jak: ochrona przed niebezpieczeństwami, wypadkami, uświadamianie duszy szatańskich pułapek, modlitwa o nawrócenie i powrót do Boga, gdy powierzony jego opiece człowiek upadnie, wielką łaską, jaką może udzielić Anioł Stróż, jest pouczenie człowieka o zbliżającej się śmierci, obdarowanie przeczuciem jej bliskości, aby można było się do niej przygotować.
Św. Teresa z Avila (15 października) – również nie jest patronką dobrej śmierci, ale jest patronką dusz pokutujących w czyśćcu. Karmelitanka bosa, jedna z największych mistyków i doktorów Kościoła, żyjąc bardzo prosto, mocno stąpając po ziemi miała również nadprzyrodzone kontakty z Niebem. Do tak wysokiego stopnia świętości poprowadziła ją modlitwa rozmyślania-medytacji biblijnej, zwłaszcza osoby Jezusa w Jego Człowieczeństwie.
Listopad
Św. Andrzej Avellino (10 listopada) - urodził się na Sycylii w roku 1521. Ukończywszy studia prawnicze i teologiczne został kapłanem i występował jako adwokat w sądzie kościelnym. W dążeniu do doskonałości wstąpił do zakonu Teatynów, w którym oddał się pracy duszpasterskiej. Pracował bez wytchnienia z wielkim oddaniem. Mawiał: „Unika bycia dobrym ten kto nie stara się być lepszym". Wyniszczony nieustanną pracą umarł w Neapolu 10 listopada 1608 roku, gdy rozpoczynał Mszę świętą. Jest patronem chroniącym od nagłej i niespodzianej śmierci.
Grudzień
Św. Barbara z Nikomedii (4 grudnia) – patronka dobrej śmierci i trudnej pracy. Wywodziła się z pogańskiej rodziny, jej nawrócenie sprowadziło na nią gniew ojca, który przed egzekucją uwięził ją w wieży. Tam nawiedził ją anioł, który przyniósł jej kielich z Komunią św. Poniosła śmierć męczeńską z ręki własnego ojca. Czczona od starożytności przez chrześcijan Wschodu i Zachodu, wielkim jej admiratorem był m.in. papież św. Grzegorz Wielki i św. Stanisław Kostka.
